rękoczyn

rękoczyn: {{stl_3}}rękoczyn {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}rɛŋkɔʧ̑ɨn{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_4}}<{{/stl_4}}{{stl_37}}gen {{/stl_37}}{{stl_8}}-u{{/stl_8}}{{stl_4}}> {{/stl_4}}{{stl_10}}m {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_14}}Handgreiflichkeit {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

rękoczyn — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rękoczynnie, zwykle w lm {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzenie kogoś ręką, pobicie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dochodzi, doszło do rękoczynów. Posunąć się do rękoczynów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rękoczyn — m IV, D. u, Ms. rękoczynnie; lm M. y «uderzenie kogoś, pobicie; w lm: bójka» Posunąć się do rękoczynu. Doszło także do rękoczynów … Słownik języka polskiego
czynna zniewaga — {{/stl 13}}{{stl 7}} pobicie, poturbowanie, spoliczkowanie kogoś w obecności świadków; rękoczyn : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dokonać czynnej zniewagi funkcjonariusza na służbie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień

Academic dictionaries and encyclopedias